ఆది శంకరులు మనిషి ఎలా ఉండాలో భజ గోవిందం ద్వారా కొట్టినట్లు తెలియచేసారు. వాటిలో కొన్ని....

• గోవిందుని భజించు. నీవు పాఠశాలలో నేర్చుకున్న విద్యాబుద్ధులు నీకు ధనార్జనకే తప్ప మోక్షమునకు పనికిరావు. 

• ధనసంపాదన మీద ఆశ విడిచిపెట్టు.
• నీ కర్తవ్య కర్మల ద్వారా ఎంత ధనాన్ని సంపాదిస్తావో దానితో సంతోషంగా ఉండు.
• ఎంతవరకు ధన సంపాదన చెయ్యగలుగుతారో అంతవరకే తనవారంతా ప్రేమగా ఉంటారు.
• ధనమున్నదని, పరిచారకులు వున్నారని, యౌవనం ఉన్నదని గర్వించకు. అవన్నీ నశించేవే. డబ్బు పోయిన తర్వాత పరిచారకులు ఉండరు.
• డబ్బు దుఃఖాన్ని ఇస్తుందని ఎల్లప్పుడూ గుర్తుపెట్టుకో. దాని వల్ల కొంచం సుఖం కూడా లేదు అనే మాట సత్యం.
• ధనవంతునికి తన కుమారుని వల్ల కూడా భయమే.

ఉపోద్ఘాతం

http://latelugu.com/index.php/devotional/1535-karmalu-ela-cheyyali

జీవుడు తన శరీరమును చాలించినప్పుడు మిగిలిన ఆగామి కర్మ ఫలములను సంచితములు అని అంటారు. ఆ సంచితములలో ఏవైతే పక్వానికి వస్తాయో వాటిని ప్రారంభ కర్మ ఫలములు అని పిలుస్తారు. జీవుడు ఈ ప్రారబ్ధ కర్మలను అనుభవించడానికి అనువైన మరొక దేహమును వెతుక్కుంటూ మళ్లీ ఈ లోకంలోకి వచ్చిపడతాడు. ఆలా వచ్చినవాడు ప్రారబ్ధ కర్మలను అనుభవించవలసిందే. ఆలా అనుభవిస్తేనే ఆ ప్రారబ్ధ కర్మలు ఖర్చుఅవుతాయి.

ఎంత గొప్పవారైనా, ఎంతటి మహానుభావులైన, ఎంతటి పుణ్యాత్ములేన, దైవభక్తులైన ప్రారబ్ధ కర్మ ఫలములను అనుభవించక తప్పదు. ప్రారబ్ధ కర్మలు ధనుస్సు నుండి విడిచిన బాణముల వంటివి. ఎక్కడైనా, ఎవరికైనా తగలవలసిందే తప్ప వెనక్కి తిరిగి తెచ్చుకోలేము. మనం ఎక్కడికి వెళ్లినా ఈ పాట్లుపడినా ప్రారబ్ధ కర్మలను వదలలేమని వేమన చెప్పనే చెప్పారు.

ప్రతి వినాయకచవితినాడు మనం చదువుకునే చక్కని కథ శమంతక మణి కథ. ఒక్క శమంతకోపాఖ్యానం తెలుసుకోవడం వల్ల చాల విషయాలు తెలుస్తాయి.

తవ హ్యేషాశమంతకః

• అహంకారము ఎంత ప్రమాదాన్ని తెస్తుందో చంద్రుని గాధ చెప్తుంది.
• బాహ్య సౌందర్యం కాన్న అంతః సౌందర్యం ఎంత గొప్పదో విగ్నేశ్వర వృత్తాంతం చెప్తుంది.
• లోకంలో అన్ని అందరికి అన్వయము కావు అని శమంతక మణి చెప్తుంది.
• కర్మానుష్టానములో సౌచము (పరిశుభ్రత) ఎంత ముఖ్యమో ప్రాసెనోపాఖ్యానము చెప్తుంది.
• దాచుకుందాము అనుకున్నవాడు చివరకు ఏమైపోతాడో సత్రాజిత్తు ఉపాఖ్యానం చెప్తుంది.
• ఆడవారి మీద పిచ్చి పెంచుకోవడం ఎంత ప్రమాదానికి దారి తీస్తుందో అక్రూరుని వృత్తాంతం చెప్తుంది.

ఒక్క శంతకోపాఖ్యానం వింటే జీవితంలో వచ్చే ఎన్నో కష్టాలను, జీవితంలో వున్నా వైక్లబ్యములను దిద్దుకోవొచ్చు. ఇన్నిటిని దిద్దగలిగిన కథ కాబట్టి ఎంత కాలం గడిచినా అదే కథ ప్రాచుర్యములో వున్నది.

ఇది 1956-57లలో జరిగిన సంఘటన. కంచి పరమాచార్య స్వామి వారు మద్రాసు మైలాపూరులోని సంస్కృత కళాశాలలో మకాం చేస్తున్నారు.

ఒక సాయింత్రం పరమాచార్య స్వామి వారు ఒక పెద్ద సభలో ప్రసంగించవలసి ఉంది. ఆ సభలో రాజాజి లాంటి ప్రముఖులు కూడా ఉన్నారు. స్వామివారు ఏ విషయం గురించి మాట్లాడాలా అని ఆలోచనలో ఉన్నారు. వెంటనే వేదిక పక్కన నిలబడి ఉన్న ప్రొ. శంకరనారాయణ అయ్యర్ ని పిలిచి ఒక సంస్కృత శ్లోకంలో రెండు పాదాలు చెప్పి, మిగిలిన శ్లోకం ఏమైనా గుర్తున్నదా అని అడిగారు. ఆయన తన అజ్ఞానాన్ని మన్నించమని అడిగి తెలియదని చెప్పి వేదిక దిగి వచ్చేసారు.